Artikel over de kwaliteit van supervisie...
De kwaliteit van supervisie in de huidige maatschappelijke context in relatie tot beeldcommunicatie
“Wie wil ik zijn als professional in deze tijd, waarin vooral het digitale medium de weg naar het contact, het begeleidingsgesprek openhoudt?” Deze vraag diende zich aan op het moment dat het Coronavirus inbreuk deed op het alledaagse leven van individuen in de rol van professional op hun werkplek in de organisatie. Het noodgedwongen stil gezet worden nodigde me uit tot reflectie en bezinning. Bezinning op professionaliteit, het vakgebied en het mooie werk wat wij, professioneel begeleiders, doen. Hoe geven wij eigenlijk betekenis aan ons vak in deze context, wat is waardevol en belangrijk, wat is methodisch professioneel verantwoord en hoe verhouden wij ons daartoe? In mijn supervisiepraktijk deed ik in deze periode nieuwe leerervaringen op, die aanzetten tot zelfreflectie.
Het is eind maart als ik al mijn face-to-face begeleidingscontacten omzet naar online gesprekken. Ik begeleid dan vooral supervisanten vanuit het onderwijs: “Ja, misschien moeten we dan nog maar even wachten?”, zegt supervisant M. op vragende toon. Ik twijfel en zoek naar een manier om het leren te faciliteren. Inmiddels is van deze tweede onlinebijeenkomst al meer dan een kwartier verstreken en is slechts de praktijk van de belemmeringen met het beeldbellen voorbij gekomen. Ineens valt supervisant W. uit: “Ja, ik baal hier zo langzamerhand toch wel erg van! Prima dat ze vanuit school willen dat de supervisie doorgaat – ik ben daar natuurlijk ook wel blij mee, want dan gaat er tenminste nog íets door! -, maar dit is toch echt zonde van mijn tijd. Ik vind dat school hier echt beter op voor bereid had moeten zijn en ons beter moet ondersteunen in de beeldcommunicatie.” Ik merk dat ik wat nerveus word door de verwijtende toon waarmee hij spreekt en het appelleert onmiddellijk aan mijn verantwoordelijkheidsgevoel en het ‘goed’ willen doen. In eerste instantie verantwoord ik mijzelf als vertegenwoordiger van ‘de school’ en spreek ik uit dat dit voor de opleiding ook niet te voorzien was....
