Stap voor stap

We liepen richting een van de Zweedse toppen, via een prachtig landschap. Een steile klim bracht ons hogerop en bracht ons in een robuuste omgeving. Waar aanvankelijk een paadje van kiezels de weg wees, was zomaar ineens geen pad meer te bekennen. En nu?

Ik stopte even. Intussen was het gaan regenen en terwijl ik mijn poncho uit mijn rugzak haalde, zag ik in de verte de piramide op de top. Het herkenningspunt als zijnde mijn stip op de horizon. Daar moest ik naar toe. Maar hoe? De vele keien bezorgden mij een benauwd gevoel: ik dacht dat gaat mij nooit lukken. Zoveel verschillende stenen en rotsen, ik overzie het niet. Hoe kom ik ooit boven. Hoe bereik ik ooit de top? 

“Wat een leuke route,” zei mijn zoon onbevangen, “Ik kan zelf kiezen op welke stenen ik naar boven loop!”. En daar viel het kwartje. Ik zag de parallel met leren, ontwikkelen en ervoer letterlijk dat het goed is jezelf een doel te stellen, maar dat het vooral gaat om de weg er naartoe. Het maakt niet uit ‘welke stenen je kiest’, hoe snel je gaat of welke route je loopt. Als je je doel echt wilt bereiken, houd het dan klein, dicht bij jezelf en ga gewoon lopen. Je ervaart vanzelf wat je onderweg tegenkomt. De ene stap zal wat moeizamer gaan dan de ander, maar misschien is dat juist de uitdaging… 

Bovenop de top troffen we elkaar. Ieder had vanuit zijn eigen pad, zijn eigen beweging en beleving, het doel bereikt! Ik keek achterom en zag de enorme hoeveelheid keien, welke in de verte kiezels leken. Het doen en ervaren gaat niet vanzelf, maar wat onmogelijk leek, lag achter me. Ik genoot voldaan van het uitzicht en dacht aan mijn moeite onderweg. De uitdaging, het willen ontdekken, mijn aandacht, concentratie, het doen en mijn doorzettingsvermogen brachten mij op de top. Ik heb het zelf gedaan! Het maakt mij sterker, steviger en een ervaring rijker. En vooral, dit wil ik weer! Mijn eigen pad kiezen, stap voor stap.