'Ploeteren' heet nu 'Professioneel lanterfanten'
17 december 2019
Ploeteren: wat was van betekenis, wat is waardevol en waar verlang je naar
“Kijk, Sietske,” spreek ik mezelf toe als ik de balans opmaak, “vorig jaar rond deze tijd schreef je over het ‘ploeteren’ en ‘worstelen’ tijdens het schrijven van je thesis.” Ik stond toen even stil bij de ontwikkeling van mijn eigen bedrijf, mijn visie en missie: “Beweeg terwijl je stilstaat”. Bij mijn betekenisgeving aan professionalisering: dat ik bewustwording van het eigen handelen in relatie tot het vak en de werkcontext zo belangrijk vind. Ik verlangde er naar om mooi werk te brengen.
Mooi werk dat is het zeker. Nu, een jaar later kijk ik terug vanuit een ander referentiekader. Wat gebeurde er toch een hoop het afgelopen jaar. Met inmiddels mijn Master Begeleidingskunde op zak heb ik mijzelf en mijn eigen bedrijf meer zichtbaar gemaakt. Ik ontwikkelde mijzelf in coaching, supervisie en organisatiebegeleiding. Ik breidde mijn netwerk en klantencontacten uit, werk en leer samen met vakcollega’s in grotere organisatietrajecten en geef supervisie en begeleiding in het hoger onderwijs.
Ik ben eigenlijk best trots op mezelf. Het ‘geploeter’ en ‘geworstel’, waar het allemaal mee begon, voelde soms als 'stuntelen', soms als 'niet goed' en soms ook als 'niets doen' als ik even geen inspiratie had. Nu weet ik dat het mij toch ook maar mooi brengt bij wat ik wil bereiken: Professionals begeleiden die zoeken naar hun motivatie, die hun drijfveren (opnieuw) ontdekken, die hun professionele verantwoordelijkheid ontwikkelen. Maar ook het begeleiden in organisaties: gezamenlijk zoeken naar verbinding door de ruimte te nemen om ‘te zijn’, te reflecteren op wat gebeurt en wat belangrijk is, de dialoog aan te gaan over het verschil. 'Ploeteren' hoort daarbij. Soms keihard werken, soms achterover, mijmerend, reflecterend, zoekend naar creativiteit. Mijn piano helpt me daar dan bij: verdwijnen in een wereld waarin alleen Kairos bestaat, het 'ja, maar' ligt te slapen en een grote ruimte zich vult met nieuwe ideeën.
Ik denk even terug aan mijn thesis. Waar ik destijds vragen stelde wat voor de begeleidingskundige van belang is om te doen in onderzoek en begeleiding, vind ik gaandeweg steeds meer het unieke van mijzelf als begeleidingskundige: wat vind ik belangrijk, nodig en wat kan en wil ik doen. Parallel aan de begeleiding die ik zelf bied, krijgt mijn eigen leerproces vorm: het ‘ploeteren’ en ‘worstelen’, wat ik nu 'professioneel lanterfanten' noem, draagt bij aan de ontwikkeling van mijn professionele identiteit. Mijn creativiteit, de juiste keuzes in handelen en het optimaal aansluiten bij de behoefte van de ander. 'Professioneel lanterfanten' is functioneel en bijdragend. Het stil staan en af en toe terugkijken helpt me vooruit, zet iets in beweging, draagt bij aan mijn ontwikkeling en aan de ontwikkeling van de persoon of het traject dat ik begeleid.
Zo de balans opmakend aan het einde van dit jaar wens ik dan ook iedereen een hele fijne ’lanterfant-tijd’! Sta even stil bij wat van betekenis was, wat waardevol is en waarnaar je verlangt: ervaar wat het brengt en wat er toe doet. Het creëert hoe dan ook beweging en draagt bij aan ontwikkeling.
